قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
إذا وقعت الْواقعة (۱) آن گه که بودنى ببود و افتادنى بیفتد.
لیْس لوقْعتها کاذبة (۲) در بودن آن نه شک بود و نه در افتادن آن دروغ.
خافضة، فرو برنده ناگرویدگان را، رافعة (۳) بردارنده گرویدگان را.
و بست الْجبال بسا (۵) و بر کنند کوهها بر کندنى.
إذا رجت الْأرْض رجا (۴) آن گه که بجنبانند جنبانیدنى.
فکانتْ هباء منْبثا (۶) تا گردى شود از زمین خیزان ریزان.
و کنْتمْ أزْواجا ثلاثة (۷) و شما سه گروه بید از سه گونه.
فأصْحاب الْمیْمنة ما أصْحاب الْمیْمنة (۸) خداوندان راست دست آن چه مردماناند که مردمان راست دستاند و راست سوى.
و أصْحاب الْمشْئمة ما أصْحاب الْمشْئمة (۹) و خداوندان چپ سوى و چه مردماناند خداوندان چپ سوى.
و السابقون، و پیشوایان، السابقون (۱۰).
أولئک الْمقربون (۱۱) فی جنات النعیم (۱۲) پیشوایان ایشانند آن مقربان و نزدیکان که در بهشتها با نازاند.
ثلة من الْأولین (۱۳) گروهى از پیشینان.
و قلیل من الْآخرین (۱۴) و اندکى از پسینان.
على سرر موْضونة (۱۵) بر تختها زربافت.
متکئین علیْها متقابلین (۱۶) نشستگان بر آن تختها بىبیم، پشت باز نهادگان روى در روى.
یطوف علیْهمْ، بر سر ایشان میگردد ولْدان مخلدون (۱۷) غلامان جوانان آراسته، جوانى و جاودانى را آفریده.
بأکْواب، مىگردانند بر سر ایشان صراحى و کوزآوریها بىگوشه و أباریق، و آب دستانها با گوشه و دسته، و کأْس منْ معین (۱۸) و جام از مى از چشمه روان.
لا یصدعون عنْها، ایشان را از آن شراب باز نه پراکنند و لا ینْزفون (۱۹) و هیچ از مىدرنمانند.
و فاکهة مما یتخیرون (۲۰) و از هر مجلس که گزینند.
و لحْم طیْر مما یشْتهون (۲۱) و از هر گوشت مرغ که خواهند.
و حور عین (۲۲) و سیاه چشمان و فراخ چشمان، کأمْثال اللوْلو الْمکْنون (۲۳) مانندگان مروارید در صدف.
جزاء بما کانوا یعْملون (۲۴) پاداش آن کردار که میکردند.
لا یسْمعون فیها لغْوا آنجا در آن بهشت نابکار نشنوند و لا تأْثیما (۲۵) و نه هیچ بزه.
إلا قیلا سلاما سلاما (۲۶) مگر سخنى بىرنج سخنى از جفا آزاد.
و أصْحاب الْیمین ما أصْحاب الْیمین (۲۷) و خداوندان راست دست چه مردمان که ایشانند.
فی سدْر مخْضود (۲۸) در درختستانى پربار خار از میوه آن چیده.
و طلْح منْضود (۲۹) و درخت موز میوه آن در هم نشسته.
و ظل ممْدود (۳۰) و سایه درختان کشیده.
و ماء مسْکوب (۳۱) و آبى بر روى زمین و فرش ریخته روان بىکنده.
و فاکهة کثیرة (۳۲) و میوهها فراوان.
لا مقْطوعة نه بسر آمده و باز بریده. و لا ممْنوعة (۳۳) نه از خوردن بازداشته.
و فرش مرْفوعة (۳۴) و کنیزکان برداشته قدرها ایشان از آلایش و کاهش.
إنا أنْشأْناهن إنْشاء (۳۵) بیافریدیم ایشان را هم چنان آفریدنى.
لأصْحاب الْیمین (۳۸) خداوندان راست دست راست.
فجعلْناهن أبْکارا (۳۶) ما ایشان را دوشیزگان آفریدیم.
ثلة من الْأولین (۳۹) جوکى از پیشینیان.
عربا شوى دوستان، أتْرابا (۳۷) هامبالا هامآسا یکدیگر.
و ثلة من الْآخرین (۴۰) و جوکى از پسینان.
و أصْحاب الشمال ما أصْحاب الشمال (۴۱) و خداوندان چپ دست و چپ سوى چه مردمان که ایشانند.
فی سموم در آتش و تفت باداند، بادى سخت گرم و بادى سخت سرد، و حمیم (۴۲) و آبى جوشیده.
و ظل منْ یحْموم (۴۳) و سایه دود صعب سیاه.
لا بارد و لا کریم (۴۴) نه خنک و نه آسان.
إنهمْ کانوا قبْل ذلک متْرفین (۴۵) ایشان پیش از آن روز منعمان و گردنکشان بودند.
و کانوا یصرون على الْحنْث الْعظیم (۴۶) و مىسهیدند پیش از آن روز بر آن بزهى بزرگ.
و کانوا یقولون، و میگفتند، أ إذا متْنا، باش آن گه که ما بمیریم و کنا ترابا و عظاما و خاک گردیم و استخوان، أ إنا لمبْعوثون (۴۷) ما برانگیختنىایم..؟.
أ و آباونا الْأولون (۴۸) و پدران پیشین ما هم برانگیختنىاند..؟.
قلْ إن الْأولین و الْآخرین (۴۹) گوى پیشینان و پسینان جهانیان، لمجْموعون همه با هم آوردنىاند، إلى میقات یوْم معْلوم (۵۰) هنگام روزى دانسته نامزد را.
ثم إنکمْ أیها الضالون الْمکذبون (۵۱) پس شما اى گمراهان دروغزنگیران.
لآکلون منْ شجر منْ زقوم (۵۲) میخورید آن درخت زقوم را.
فمالون منْها الْبطون (۵۳) تا پر میکنید از آن شکمها.
فشاربون علیْه من الْحمیم (۵۴) آن گه بر زبر آن آب جوشان مىآشمید.
فشاربون شرْب الْهیم (۵۵) مىآشمید آشمیدن ریگ خشک با شتران تشنه.
هذا نزلهمْ یوْم الدین (۵۶) برین فرود آیند ایشان روز پاداش و روز داورى.
نحْن خلقْناکمْ، ما بیافریدیم شما را نخست، فلوْ لا تصدقون (۵۷) پس چرا استوار نمىدارید.